Rozwój inteligencji w wieku szkolnym
U dwu-trzy letnich dzieci korelacje pomiędzy wynikami testów typu Bi- neta stają się dość zgodne i korelują dodatnio z wynikami testów późniejszych. Dzieci 5?6-letnie można już klasyfikować rzetelnie na normalne, upośledzone i uzdolnione. Wysunięto więc myśl, że istnieją trzy różne czynniki, które w różnych proporcjach wpływają na sprawność w testach w różnym wieku. Są to: reaktywność senso-motoryczna, wytrwałość i manipulowanie symbolami (Hofstaetter, 1954). Według tej koncepcji w późniejszych okresach życia można wyodrębnić szereg czynników wpływających na sprawność, a nawet pojedynczy czynnik g reprezentujący wszystkie uzdolnienia.
Inteligencję dziecka przedstawia się zwykle w postaci oceny tego, co znane jest jako IQ (inteligence quotient ? iloraz inteligencji). Wartość liczbową IQ uzyskuje się w ten sposób, że zmierzoną sprawność dziecka porównuje się z przeciętną dla danego wieku. Standardowa populacja dla skali Stanford-Bineta została wylosowana z rozmaitych grup społecznych i rejonów geograficznych Stanów Zjednoczonych. Wersja z roku 1960 jest oparta na badaniach 4498 osób, w znacznej części z Kalifornii.
Aby określić IQ danego dziecka, poddaje się je serii testów i notuje się wynik reprezentujący proporcjonalną liczbę prawidłowych odpowiedzi. Ten surowy wynik określa się jako punkt na skali wyznaczonej przez odniesienie do populacji standardowej. Zwykle wynik średni dla każdego wieku przyjmuje się za 100 punktów, a 16 punktów reprezentuje jednostkę odchylenia standardowego w dowolnym kierunku. Tak więc IQ 116 oznacza, że dziecko dało więcej poprawnych odpowiedzi niż 84% jego rówieśników w populacji standardowej. Inna metoda posługuje się pojęciem wieku umysłowego dziecka; wiek umysłowy określa się sumując wyniki kolejnych prób testowych i przeliczając każdą udaną próbę na jakiś okres czasu, zwykle 2 miesiące. Oczywiście zanim zinterpretuje się jakiekolwiek twierdzenie o IQ danej osoby, trzeba wiedzieć, jaką metodą obliczono jej iloraz inteligencji. Znacznie trudniejszym zadaniem jest pomiar wzrostu inteligencji. Na to potrzebna jest jakaś miara absolutna, którą starano się konstruować na różne sposoby. Problemy techniczne są tu ogromne, ale wyniki świadczą o zmniejszającym się tempie wzrostu inteligencji w ciągu pierwszych 5 lat życia. Wykres sporządzono na podstawie zbioru krzywych przedstawiających badania długookresowe; o niedostatkach takich badań była już mowa. Jednak przedstawione wykresy indywidualne mają na ogół podobny przebieg i konsekwentne różnice.
