Jakimi metodami badacz może badać samego siebie?
Możemy powiedzieć, że celem naszym jest przedyskutowanie podstaw nauki o człowieku. Ale ?metoda naukowa”, podobnie jak podejście teologiczne, jest procedurą przyswojoną przez człowieka, polegającą na gromadzeniu informacji, stawianiu hipotez o przyszłych zdarzeniach, testowaniu ich przy pomocy eksperymentu oraz podawaniu wyników w takiej formie, która pozwoli innym sprawdzić fakty i zastosować je w ich życiu. Czy te same metody naukowe mogą być użyte do badania twórców tych metod? Mamy tutaj do czynienia z problemem definicji o charakterze zamkniętego koła, który stale będzie nas trapił podczas wszelkich rozważań. Jakich metod trzeba użyć, aby uzyskać informacje o zbieraczach informacji? Wszelka wiedza jest produktem mózgów, dlatego w gruncie rzeczy nauka o mózgu powinna być najbardziej podstawową z wszystkich nauk. Jakiej jednak metody może użyć naukowiec do badania mózgów i jakimi słowami może je opisywać? Musi on stosować język i metody, które poznał nie w wyniku badania mózgów, lecz w trakcie doświadczeń świata fizycznego, natomiast określenia, którymi się posługuje, należą do języka używanego przez jego społeczność do opisu świata fizycznego. W tym sensie nauka o człowieku i jego mózgu to nauka, która powinna się rozwijać nie jako pierwsza, lecz jako ostatnia, co zresztą znalazło potwierdzenie w historii.
Są to niewątpliwie skomplikowane sprawy i nie należy się spodziewać, że podstawy nauki o człowieku wyłonią się nam w całości w sposób łatwy i oczywisty. Znając niezliczone próby czynione przez filozofów, teologów, a także i przyrodników, nie możemy się tego spodziewać. Nie powinniśmy jednak być zbytnio przestraszeni przeszłością lub wstydzić się próbować jeszcze raz. Wielu z naszych poprzedników było bardzo światłymi ludźmi i słusznie czynimy studiując ich dzieła. Źródła ich informacji trudno natomiast porównywać z tymi, które są nam dostępne dzisiaj; ich wnioski dotyczące wielu przedmiotów nie zbliżają się nawet do tych, które potrafimy dziś wyciągać, nawet jeśli dysponujemy mniejszą wiedzą. Ludzie, którzy nie znali faktów dostępnych współcześnie, np. kodu genetycznego, działania mózgu lub pochodzenia człowieka, nie mogli w żaden sposób opracować zarysu nauki o człowieku, takiego, na jaki stać nas dzisiaj. Poza tym, oprócz ogromnego rozwoju wiedzy o związanych z tą nauką faktach, nastąpił także znaczny postęp w rozumieniu metod komunikowania się dzięki studiowaniu logiki, gramatyki, statystyki, formułowaniu teorii oraz rozwijaniu myśli matematycznej. Oczywiście dysponujemy dziś komputerami, które umożliwiają dokonywanie takich obliczeń, jakie dawniej były wprost niewyobrażalne.
