Adaptacja fenotypu i genotypu
Jak wykazaliśmy pod koniec poprzedniego rozdziału, w ostatecznym rozrachunku wszystkie populacji zachowują harmonię ze swym środowiskiem dzięki naturalnej selekcji dokonującej się wewnątrz organizmów i między nimi. Istnieją jednak inne sposoby osiągnięcia tego samego celu. Poszczególne organizmy są w stanie przystosować swe czynności do działań środowiska za pomocą procesów ?adaptacji” lub ? konkretnie ? ?fenotypowej modyfikacji”, w odróżnieniu od adaptacji genotypu, będącej wynikiem doboru naturalnego. Wyrażając to w zaproponowanym przez nas języku, możemy stwierdzić, że poszczególne komórki lub organizmy potrafią się w ten sposób przystosować wówczas, gdy są w stanie otrzymać od środowiska informację bogatszą niż prosta wiadomość: ?żyj” lub ?umieraj”. Informację można m.in. zdefiniować jako ?taką cechę zmiany fizycznej w kanale komunikacji, która zwiększa harmonię między odwzorowaniem a tym, co ona odwzorowuje”. Przekonaliśmy się już, że zwykła eliminacja nieodpowiednich jednostek ulepsza odwzorowanie, jakiego dostarcza cała populacja. Proces fenotypowego przystosowania się przez jednostkę polega na otrzymaniu informacji, która modyfikuje strukturę lub funkcjonowanie jednostki w taki sposób, by zapewnić lepszą reprezentację warunków środowiskowych.
